علی خضری

سبک شناسی علمی جدید است که به مطالعه رویکردهای هنری برای بیان معانی و ارزیابی نشانه های ادبی به روش سبکی و علمی می پردازد. سبک شناسی به مطالعه متون ادبی و پدیده های زبانی آنها می پردازد تا زیبایی متون ادبی را آشکار کند و سبکی را که شاعر در خلق اثر ادبی به کار برده را نمایان کند. حافظ ابراهیم شاعر جنبش شعری و نوآوری در مصر است. او برعلیه شعر قدیم به پا خواست و در موضوعات شعر نوآوری کرد. این پژوهش سعی بر آن دارد تا با استفاده از روش توصیفی ـ تحلیلی و از طریق سبک شناسی زیبایی های قصائد سیاسی حافظ ابراهیم را در سه سطح آوایی، ساختاری، و معنایی بررسی کند. سطح آوایی به روشن شدن معنی از طریق موسیقی داخلی و موسیقی خارجی منجر شده وسطح ساختاری معنای گفتار را از طریق افعال و جمله های انشائی و خبری انتقال داده است. چنان که سطح معنایی نیز در آشکار کردن زیبایی شعر از طریق روشن کردن تضادها و تشبیهات و استعاراتی که شاعر استفاده کرده است، سهیم است. نتایج نشان می دهد که شاعر از افعال زمانی مناسب و روش تقدیم و تأخیر و جمله های انشائی استفاده کرده، همانطور که از تشبیه واستعاره و تقابل بشکل فنّی و در عین حال زیبا و واضح برای تأثیرگذاری بر عواطف مردم بهره برده است.