علی خضری

فراخوانی شخصیت های ایرانی از جمله مسائل مهمی است که مورد توجه شاعران معاصر عرب بوده و بازتاب بسیاری در آثارشان داشته است. رویکرد شاعران معاصر به این شیوه برخاسته از اوضاع سیاسی-اجتماعی کشورشان است. به بیان دیگر، شاعران معاصر عرب از خلال فراخوانی شخصیت ها و با زبانی نمادین و رمز گونه، آراء و آلام خودشان و ملتشان را بیان می کنند. این پژوهش از رهگذر توصیفی-تحلیلی به بررسی و ذکر نمونه هایی از فراخوانی شخصیت های ایرانی در اشعار عبدالوهاب البیاتی، نازک الملائکه ومحمود سامی البارودی می پردازد. نتایج نشان می دهد که شاعران معاصر عرب کوشیده اند با کاربرد نمادین وبا فراخوانی شخصیت های ایرانی در اشعار خود، اوضاع آشفته سیاسی-اجتماعی خود را ترسیم نمایند.و برای آن که هم سخنانشان تأثیر گذار باشد و هم ارزش هنری خویش را حفظ نمایند به فراخوانی شخصیت های گذشته پرداخته اند؛ از شخصیت های تاریخی و دینی گرفته تا شخصیت های ادبی، و آنان را به کمک فرا می خوانند و ناگفته های خود را از زبان آنان بیان می دارند. این امر گاهی در شگرد نقاب رخ می نماید، گاه با به کارگیری اسطوره های ملی و جهانی، خودنمایی می کند. سرانجام با فراخوانی شخصیت ها رسالت خود را به انجام می رسانند