امین محمدی

ایجاد تراسهای چوبی یا شناشیرها از جمله تدابیری است که برای سایه اندازی بر روی بازشوهای غربی ساختمانها در بافت قدیمی شهر بوشهر مورد استفاده قرار گرفتهاند. این سایهبانها علاوه بر نقش سایهاندازی، از جمله آرایههای معماری سنتی بوشهر نیز بحساب میآیند اما عملکرد سایهاندازی آنها در بعدازظهرها، از اردیبهشت تا آبان ماه، ناقص بوده و نمیتوانند سایه مناسب را برای بازشوهای غربی فراهم نمایند. این مقاله با هدف اصلاح و بهبود عملکرد سایهاندازی شناشیرهای ضلع غربی و با تکیه بر تحقیقات میدانی و شبیهسازی رایانهای و دادههای یک ساعته مربوط به تابش خورشید در طول سال نگاشته شده است. نتایج بدست آمده نشان میدهد که عملکرد شناشیرهای اصلاح شده به روش نقاب سایه الگی، به طرز چشمگیری بهبود یافته و استفاده از آنها را در معماری و سیمای شهری معاصر بوشهر امکانپذیر میسازد.