احمد محمدی اسلامی

به منظور افزایش بازده سلول های خورشیدی لایه نازک ، ساختاری شامل آرایه ای متناوب از نانومیله های دی الکتریک بر روی سطح و آرایه ای متناوب از نانومیله های پلاسمونیک با دوره تناوب متفاوت در انتهای سلول را پیشنهاد می دهیم. در طراحی ساختار مورد نظر، دوره تناوب را به گونه ای در نظر می گیریم که نانومیله دی الکتریک میان نانومیله های پلاسمونیک قرار گیرد. ترکیب نانومیله های دی الکتریک و پلاسمونیک موجب برانگیختگی مدهای پلاسمونیکی و فوتونیکی می شود که در صورت به کارگیری نانومیله ها به تنهایی امکان برانگیختگی آنها وجود نداشت. برانگیختگی مدهای مورد نظر در گستره ی وسیعی از طول موج جذب درون سلول را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد. بااستفاده از روش تفاضل متناهی دامنه زمان چگونگی افزایش بهره ی سلول های خورشیدی لایه نازک را مورد بررسی قرار می دهیم.