علی محمد صنعتی

میکروپلاستی کها از جمله آلایندههای مشخصشده در محیطهای دریایی هستند که به دنبال متلاشی شدن مواد پلاستیکی بزرگتر حاصل میشوند. به دلیل زنجیره شیمیایی بلند، این ذرات قادر هستند که برای مدتهای بسیار طولانی در محیط باقی بمانند. رسوبات کم عمق ساحلی از مهمترین مناطق تجمع ذرات میکروپلاستیک در محی طهای دریایی به شمار میروند. مطالعه حاضر با هدف برآورد تعداد، اندازه، شکل و رنگ میکروپلاستیکها و همچنین جنس ساختاری آنها در طول خط ساحلی شهرستان بوشهر انجام شد. به علاوه، خصوصیات ذکر شده میکروپلاستی کها در لایههای مختلف رسوبات سنجیده شد. به این منظور، نمونههای رسوب از ناحیه بین جزر و مدی شش ایستگاه پارک تلویزیون، پارک لیان، خیابان ساحلی، بندرگاه، پارک دانشجو، و اسکله صیادی جفر ه از عمقهای سطح رسوب تا 10 سانتیمتر، 10 تا 20 سانتیمتر، و 20 تا 30 سانتیمتر جم عآوری شدند. ذرات پلاستیکی از اندازههای قابل تشخیص تا حداکثر 5 میلیمتر به عنوان میکروپلاستیک در نظر گرفته شدند. از روش مخلوطسازی با هیدروکسید پتاسیم، تمامی ناخالصیهای زیستی از رسوبات حذف شدند. این ذرات در ادامه طی فرآیند جداسازی از مسیر اختلاف چگالی، توسط آب نمک اشباع از رسوبات جدا شدند. ذرات حاصل بر روی فیلتر و زیر میکروسکوپ مجهز به دوربین برای برآورد تعداد، اندازه، شکل و رنگ آزمون شدند. همچنین، تعدادی از میکروپلاستی کها برای تعیین جنس پلیمری توسط آزمایشهای میکرورامان استفاده شدند. بررسی فراوانی کلی میکروپلاستیکها حاکی از عدم اختلاف تعداد ذرات بین تمامی ایستگاهها بود. به طور کلی، دامنه 20 تا 330 عدد ذرات میکروپلاستیک در هر کیلوگرم رسوب خشک اندازهگیری شد )میانگین 75 / 97 ± 96 / 117 ذره(. نتایج حاصل از تمامی ایستگاه ها نشان داد که بیشترین تعداد میکروپلاستی کها در طبقه اندازهای 2 تا 5 میلیمتر بوده )میانگین 16 / 42 درصد از تمامی طبقات اندازهای( و در لایه سطحی رسوب ) 0 تا 10 سانتیمتر( فراوانی بالاتری با میانگین 33 / 248 ذره نسبت به لایههای عمقیتر ) 10 تا 20 سانتیمتر، 44 / 64 ذره؛ 20 تا 30 سانتیمتر، 11 / 41 ذره( داشتند. از نظر ظاهر، شکلهای فیبر ) 33 / 48 درصد( و قطعه ) 32 درصد( فراوانی بیشتری در مقایسه با شکلهای فیلم ) 16 / 12 درصد( و پلت ) 5 / 7 درصد( داشتند. همچنین، رنگهای سفید ) 31 درصد( و سیاه ) 83 / 24 درصد( و همچنین ظاهر شفاف ) 27 در