علیرضا فیوض

یکی از روش های هوشمند نمودن سیستم های سازه ای بهره گیری از مواد هوشمند می باشد. از جمله این مواد می توان به آلیاژهای حافظه دار شکلی اشاره نمود. این نوع آلیاژ به علت داشتن ویژگی های منحصر به فردی همچون خاصیت فوق ارتجاعی و اثر حافظه دار شکلی توجه بسیاری از محققین را جهت استفاده در سازه به خود جلب نموده است. این خواص ناشی از تبدیل فازهای آستنیت و مارتنزیت می باشد که در اثر تغییر در دما و تنش اتفاق می افتد. اتصالات سازه های فولادی به علت آسیب پذیری در هنگام وقوع زلزله اهمیت ویژه ای دارند. به همین سبب به کارگیری راه حل هایی برای افزایش ایمنی و کارایی اتصالات بسیار ضروری است. هدف از انجام این مقاله بررسی کاربرد آلیاژهای حافظه دار شکلی در اتصالات سازه های فولادی جهت کنترل رفتار لرزه ای این سازه ها می باشد. نتایج بیانگر این است که اتصالات مجهز به این آلیاژ، استهلاک انرژی بالایی ایجاد می نمایند و همچنین پس از وقوع زلزله قطعات ساخته شده از آلیاژ حافظه دار شکلی بدون نیاز به تعویض، با اعمال حرارت به شکل اولیه باز می گردند.