علیرضا فیوض

تا پیش از زلزله سال 1991 نورثریج و زلزله 1991 کوبهی ژاپن فرض بر این بود که ساختمانهای قاب خمشی در مقابل زلزله رفتار شکلپذیری دارند، اما در این زلزلهها بیشتر ساختمانها شکستهای ترد را در اتصالاتشان تجربه کردند. این زلزلهها علتی بر بازنگری و مطالعات آزمایشگاهی مجدد بر روی اتصالات خمشی گردید و بیانگر این موضوع بود که اتصالات خمشی بر خلاف فرضیات پیشین، شکل پذیری و اتلاف انرژی بسیار کم و شکست ترد در جوشهای بال تیر به ستون در تغییر مکانهای اندک را نشان میداد. یکی از راهکارهای پیشنهادی برای بهبود عملکرد اتصالات خمشی، اتصال با کاهش در مقطع تیر ( RBS ( به نام اتصال استخوانی ) Dogbone ( بود. در این مقاله، عملکرد لرزهای تیر با اتصال استخوانی تحت زاوایای مختلف و در دو جهت نسبت به ستون، مورد بررسی قرار گرفته است. جهت بررسی رفتار غیرخطی این اتصالات از مدلهای کامپیوتری با استفاده از روش اجزاء محدود استفاده گردید. نتایج این تحقیق نشان میدهد که با افزایش زاویه تیر و ستون دوران در چشمه اتصال کاهش یافته و برای زوایای بیش از 33 درجه کاهش مقاوت و سختی در اتصال ایجاد میگردد.