دارا باقری

فلزات سنگین از جمله آلاینده هایی هستند که امروزه مشکلات متعددی را برای اکوسیستم های آبی، آبزیان و انسان به وجود آورده اند. در همین راستا، تحقیق حاضر به منظور بررسی تاثیر فصل، اندازه ماهی و نوع بافت هدف بر میزان تجمع فلز سنگین نیکل در بافت های عضله و کبد ماهی زمین کن دم نواری (Platycephalus indicus) در منطقه صیادی بندر دیلم انجام شد. تعداد 60 نمونه ماهی در طول چهار فصل (15 نمونه در هر فصل، از تابستان 1393 تا بهار 1394) تهیه و پس از انتقال به آزمایشگاه مورد بیومتری قرار گرفتند. استخراج نمونه ها با روش هضم خشک و آنالیز شیمیایی نمونه ها با استفاده از دستگاه جذب اتمی صورت گرفت و جهت آنالیز آماری داده ها از آزمون همبستگی پیرسون، آزمون T-test و آنالیز واریانس یکطرفه جهت مقایسه ی تیمارها استفاده گردید و در صورت معنی دار بودن به کمک آزمون Tukey مقایسات چندگانه صورت گرفت. آزمون ها در محیط نرم افزار Spss 15.0 انجام شد (p<0.05). نتایج آنالیز واریانس یکطرفه برای فلز نیکل در فصول مختلف تفاوت معنی داری را نشان نداد. برسی ضریب همبستگی پیرسون برای داده ها نشان داد بین وزن این ماهی، با میزان تجمع فلز نیکل در بافت عضله رابطه مثبت و معنی دار وجود داشت. نتایج آزمون T-test در این تحقیق نشان داد که بین بافت های عضله و کبد از نظر غلظت فلز نیکل اختلاف معنی دار وجود دارد، به طوری که غلظت در بافت کبد بالا تر از بافت عضله بود. همچنین مقایسه غلظت فلز نیکل با استاندارد های جهانی (FDA، WHO و FAO) در این تحقیق نشان داد که غلظت نیکل بالاتر از این استاندارد ها می-باشد.