دارا باقری

امروزه افزایش میزان آلودگی در محیط دریایی به دلیل فعالیت های انسااانی منجر به کاهش کیفیت آب و رسااوبات بسااتر اکو سی ستم های دریایی و به طبع آن سبب کاهش منابع آبزیان گردیده ا ست. . شنا سایی، برآورد، ارزیابی ن سبی و مدیریت خطرات نا شی از تخلیه آلایندههای شیمیایی در اکو سی ستم های دریایی ضروری می با شد. امروزه ا ستفاده از ن شانگرهای بیولوژیکی یا بیومارکرهای اندازه گیری شده در سطح مولکولی یا سلولی به عنوان ابزار هشدار دهنده حساس برای مطالعه اثرات زی ست محیطی آلاینده ها و ارزیابی کیفیت محیط زی ست پی شنهاد شده ا ست. با توجه به اینکه اکو سی ستم آبی خلیج فارس به دلیل دا شتن عمق و عرض کم وجود منابع غنی نفت و گاز رفت و آمد زیاد نفتک شها ، اکت شاف و انتقال انرژی از نظر زی ست محیطی یکی از آسیبپذیرترین پهنههای آبی جهان محسوب می شود، استفاده از این نشانگرها می تواند سبب بهبود روند پایش در این اکوسیستم گردد