دارا باقری

صنعت آبزی پروری سخت پوستان دریایی در طی دو دهه گذشته به طرز چشمگیری توسعه یافته است. با این حال، این پیشرفت ، در برخی موارد ، منجر به تخریب محیط زیست، و بهره وری پایین شده است. نیاز به بهبود در عملکرد رشد ، بازده خوراک و تولید آبزیان بی خطر برای مصرف انسان باعث افزایش علاقه به توسعه و کاربردهای پروبیوتیک در پرورش آبزیان شده است. در این تحقیق پروبیوتیک های باسیلوس سوبتیلیس (B) و لاکتو باسیلوس پلانتارم (L) هر کدام در 2 دوز B1= 106 CFU/gr و B2= 106×3 CFU/gr، L2= 105 CFU/gr و L2= 105×3 CFU/gr به صورت 2 به 2 با هم ترکیب و به آب مخازن پروش پست لارو میگوی پا سفید غربی افزوده شده و پست لاروها به مدت 2 ماه به صورت 4 تیمار A(control)، B(L1×B2)، C(L1×B1)، D(L2×B2)، E(L2×B1) پرورش داده شدند. فکتورهای رشد شامل: میزان افزایش وزن بدن ، ضریب تبدیل غذایی ، درصد بازماندگی، نرخ جذب نسبی ، ضریب رشد ویژه ، شاخص های همولنف شامل: میزان پروتئین، آلبومین، تری گلیسیرید و کلسترول کل همولنف و همچنین ترکیبات لاشه شامل: میزان چربی و پروتئین لاشه اندازه گیری شدند، پس از آن میگوها به فریزر 18- درجه سلسیوس منتقل شده و در روزهای 1، 15، 30، 45 و60 فاکتورهای کیفی لاشه شامل: درصد آبچک ، ظرفیت نگهداری آب ، pH، میزان تیوباربیوتیک اسید ، ترکیبات ازته فرار ، سختی لاشه و همچنین قابلیت کشسانی یا ارتجاعی آن اندازه گیری شدند. اثر متقابل هر 2 سویه بر شاخص های افزایش وزن بدن، بازماندگی و میزان چربی و پروتئین لاشه مشاهده شد در حالی که بر روی ضریب تبدیل غذایی تاثیر در سطح معنی دار نداشتند با این حال تیمار B(L1×B2) بهترین وضعیت را داشت و به تبع آن بیشترین میزان افزایش بدن، نرخ جذب نسبی و ضریب رشد ویژه نیز مربوط به تیمار B(L1×B2) بود، بیشترین درصد بازماندگی مربوط به تیمار E(L2×B1)، بیشترین میزان چربی و پروتئین لاشه به ترتیب متعلق به تیمار E(L2×B1) بود. همچنین تیمار B(L1×B2) بیشترین نتیجه بهتری در استرس شوری بالا از خود نشان داد. طبق داده های بدست آمده از آزمون های کیفیت لاشه و مشاهده P-Value سویه ها مشخص گردید که در شاخص آبچک، در روز 1 سویه لاکتوباسیلوس پلانتارم به صورت تکی و در ترکیب با باسیلوس سوبتیلیس در معناداری تفاوت ها موثر بوده، در روز 60 نیز فقط گونه لاکتوباسیلوس پلانتارم در معنی دار شدن تفاوت موثر بوده و در