دارا باقری

این پژوهش با هدف بررسی اثرات متقابل استفاده از سطوح مختلف پروبیوتیک لاکتوباسیلوس و بایوفلاک بر شاخص های کمی و کیفی پست لارو میگو پاسفید غربی(Litopenaeus vannamei) بر روی 750 عدد بچه میگو با اندازه های 09/0 تا 16/0 گرم در 15 عدد تانک، طی مدت 42 روز در آزمایشگاه ایستگاه تحقیقاتی آبزیان دانشگاه خلیج فارس انجام شد. در تمام مدت پرورش به صورت مرتب تمامی شاخص های فیزیکی و شیمیایی آب ثبت گردید. به دلیل حساسیت بالای لارو میگو، میزان اکسیژن محلول در آب در حد اشباء نگه داشته شد. در طول دوره آزمایش سعی شد دمای آب بین 28 تا 29 در جه سانتی گراد حفظ شود. در این پژوهش 5 تیمار و هر تیمار با 3 تکرار در قالب طرح فاکتوریل به بررسی اثرات متقابل بایوفلاک(mg/l 200 و300) و پروبیوتیک(cfu/gr 105 ⨯5 و 105) بر کیفیت و کمیت لارو میگو وانامی پرداخته شد. غذادهی در ساعات8، 12، 18 و 20 و در ابتدای آزمایش به مقدار 9 درصد و در انتهای دوره تا 5 درصد وزن کل میگوها انجام پذیرفت. پس از اتمام دوره پرورش میگو ها، شاخص های افزایش وزن بدن، طول، ضریب رشد ویژه، درصد بازماندگی، درصد خاکستر لاشه، درصد پروتئین لاشه، درصد رطوبت لاشه، درصد لاشه خشک، ضریب وضعیت و شاخص های (LCI) در روز های14، 28 و 42 مورد بررسی قرار گرفتند. بر اساس نتایج بدست آمده از برازش داده های ثبت شده در این پژوهش بیشترین مقدار شاخص افزایش وزن بدن(19/2) در تیمار D به ثبت رسید و اختلاف معنی داری را نسبت به تیمار شاهد از خود نشان داد، به گونه ای که در سطح بسیار بالاتری نسبت این تیمار قرار داشت(05/0>P). بیشترین مقدار شاخص های طول، ضریب رشد ویژه، درصد بازماندگی، پروتئین لاشه و ضریب وضعیت نیز به ترتیب با (04/74)، (23/7)، (98%)، (5/96%)، (61/6)، مقدار در تیمار D مشاهده شد. در بررسی های انجام شده در رابطه با شاخص (LCI) بالاترین مقدار (85/1) در تیمار D و در روز 42 به ثبت رسید. بیشترین دمای ثبت شده در تیمار شاهد و کمترین مقدار در تیمار A بود که اختلاف معنی داری را نشان نداد(05/0