داریوش صابری

پژوهش حاضر، با هدف سنتز نانوذرات ملانین-کیتوسان موجود در بدن موجودات آبزی و بررسی ظرفیت آن ها به عنوان مواد آنتی فولینگ، سازگار با محیط زیست و مقرون به صرفه انجام شد. برای این منظور، نانوذرات ملانین از جوهر کیسه ماهی مرکب (S. Pharaonis) و نانوذرات کیتوسان از پوسته میگوی موزی (P. merguiensis) استخراج شد و سنتز نانوذرات کیتوسان-ملانین تحت شرایط رفلاکس انجام شد. مشخصه یابی نانوذرات هیبریدی کیتوسان-ملانین به وسیله آنالیزهای FT-IR، XRD، FESEM، DLS و TEM انجام و مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج FTIR نشان داد که یک پیوند جدید بین نانوذرات کیتوسان و ملانین در محدوده جذب cm-1 1633 تشکیل شده است. علاوه بر این، تجزیه و تحلیل TEM و FESEM نشان داد که نانوذرات کروی شکل هستند. در ادامه سنجش های بیولوژیک آزمایشگاهی که شامل آزمون ضدباکتریایی، سمیت (آرتمیا و بارناکل) و ضدجلبکی مورد بررسی قرار گرفت. مقادیر حداقل غلظت مهاری (MIC) نانوذرات هیبریدی کیتوسان-ملانین برای باکتری های Escherichia coliو Staphylococcus aureus (به ترتیب 56/1 و 871/0 میکروگرم بر میلی لیتر) بود. غلظت کشنده (LC50) نانوذرات مورد آزمایش بر جلبک Isochrysis galbana 302/0 میلی گرم بر میلی لیتر محاسبه شد. نانوذرات هیبریدی کیتوسان-ملانین سنتز شده بصورت پوشش هایی با غلظت های مختلف (0، 5/0، 2 و 3 درصد وزنی) بر روی پنل فایبرگلاس در آب دریا به مدت 90 روز قرار گرفت. بهترین نتایج برای پنل با 3 درصد وزنی نانوذرات هیبریدی کیتوسان-ملانین، که کمترین وزن (28 گرم) از بیوفولینگ را داشتند، مشاهده شد. براساس نتایج این تحقیق، نانوذرات هیبریدی کیتوسان-ملانین دارای مهار ایده آل و پتانسیل خوبی برای اهداف ضدفولینگ هستند. همچنین در پایان تحقیق، به منظور ارزیابی اقدامات مدیریتی بیوفولینگ ها در استان هرمزگان و میزان گرایش جامعه هدف برای استفاده از مواد زیست سازگار، در قالب یک تحقیق کمی تعداد 234 پرسشنامه توسط صیادان صنعتی، سنتی و مدیران آن ها تکمیل شد. نتایج حاصل نشان داد که صیادان سنتی نسبت به صیادان صنعتی و مدیران آگاهی کمتری نسبت به قوانین بیوفولینگ مصوب سازمان بین المللی دریانوردی (IMO) دارند. در حالی که میزان تحصیلات صیادان صنعتی با میزان آگاهی از قوانین IMO همبستگی مثبت و بالایی داشتند (62/1= r و 05/0˂p). از جمله عوامل موثر بر کمبود آگاهی صیا