اسماعیل عباسی

گامهای زمانی و مکانی مدلهای گردش عمومی جو (GCM) در مقیاس قاره ای و جهانی است، بنابراین برای آگاهی از وضعیت یک ایستگاه محلی با استفاده از این مدلها نیاز است که مدلها براساس رفتارهای محلی داده های ایستگاه عمل کنند، بنابراین ریزگردانی انجام می گیرد. از جمله ابزارهای ریزگردانی می توان به مدل SDSM اشاره نمود. در پژوهش حاضر به منظور به کارگیری مدل SDSM از داده های متوسط دمای روزانه ایستگاه همدیدی رشت برای دوره پایه -2005 1961و دادههای مدل جهانی CanESM2 برای دوره 2022-2050 تحت سه سناریوی واداشت تابشی (،RCP2.6 RCP4.5و )RCP8.5 استفاده شده است. نتایج پژوهش بیانگر این است که مدل SDSMبا توجه به شاخص های خطاسنجی به کار گرفته شده در پژوهش شامل MAE ،dو Rدر برآورد دمای شبیه سازی در دوره ارزیابی مدل (1961-2005) از توانمندی بسیار مناسبی برخوردار است و بدین ترتیب پیش بینی رفتار دما در بازه بلند مدت 30ساله براساس سناریوهای واداشت تابشی نیز بیانگر این است که در هر سه سناریو ( 4/5 ،2/6و ،)8/5دما به میزان 1درجه سانتیگراد افزایش می یابد.