احسان حیدرزاده

آماده سازی زمین برای سکونت از سال 1364 به عنوان فعالیتی جدید در روند برنامه ریزی شهری در ایران معمول شد و بخش قابل توجهی از شهر های ایران با این دیدگاه توسعه یافته است. یک موضوع اساسی در مورد این نوع توسعه، توجه به کیفیت های شهری و کیفیت زندگی ساکنین می باشد. پژوهش حاضر با هدف طراحی، آماده سازی و تفکیک زمین در شهر صفاشهر با رویکرد فرآیندی راهبردی شکل گرفته است. در این پژوهش، ابتدا معیارها و اهداف اولیه ی طراحی مشخص شده است. سپس جهت انجام مطالعات این تحقیق از شرح خدمات طرح های آماده سازی زمین استفاده شده است. این مطالعات در دو مقیاس شهر و سایت مورد مطالعه انجام گرفته است. تجزیه و تحلیل این مطالعات با تکنیک سوات انجام شد. با استفاده از ماتریس سوات، اقدام به تهیه ی راهبردهای چهارگانه شد. همچنیین راهبردهای عام طراحی نیز از متون پایه استخراج شد. در ادامه آلترناتیوهای طراحی بر اساس این راهبردها و الگوهای طراحی متفاوت مد نظر طراح، ایجاد شد و با مشخص کردن معیارها، ارزیابی لازم بین آن دو صورت پذیرفت. پیش بینی جمعیت و برنامه ریزی مسکن و کاربری زمین انجام شد و نقشه ی یک دو هزارم کاربری ها و شبکه معابر مبتنی بر الگوی برتر، تهیه شد. در انتها نقشه های تفکیکی با مقیاس یک پانصدم با در نظر داشتن جزئیات اجرایی، تهیه شد. استفاده از فرآیند شرح داده شده برای تهیه ی طرح های آماده سازی زمین توصیه می گردد.