ابراهیم ستوده

در این مطالعه تاثیر جیره های غذایی فرموله شده با سطوح مختلفی از پودر ماکروجلبک هایGracilaria pygmaea و Sargassum cristaefolinm بر شاخص های رشد، تغذیه، قابلیت هضم ظاهری، ترکیبات بیوشیمیایی بدن، شاخص های بافت شناسی روده ، شاخص های ایمنی و پایداری غذا در آب در میگوی وانامی Litopenaeus.vannamei مورد بررسی قرار گرفت. هفت جیره آزمایشی با شش سطح مختلف 5، 10، 15 درصد ماکروجلبک های G.pygmaea و S.cristaefolinm (%GL15, GL10, GL5, SA15, SA10, SA5) و یک تیمار شاهد فاقد جلبک مورد استفاده قرار گرفت. غذادهی در میگوها با وزن اولیه 7-5/6 گرم، هفته های اول 3 درصد وزن بدن و با افزایش وزن تا حد سیری در طی 40 روز انجام شد. نتایج نشان دادند وزن نهایی و درصد افزایش وزن بدن در میگوهای تغذیه شده با GL10 افزایش بیشتری نسبت به تیمارهای دیگر داشتند و اختلاف معنی داری نشان دادند (P <0.05). در بین جیره های مکمل شده با S. cristaefolinm میگوهای تیمار SA5 وزن نهایی و درصد افزایش وزن بدن بیشتری نسبت به گروه های دیگر داشتند(P <0.05). ضریب تبدیل غذایی (FCR) در تیمار GL10 و SA5 نسبت به تیمار شاهد و تیمارهای دیگر اختلاف معنی داری داشت (P <0.05). نرخ بازده پروتئین (PER ) و ضریب چاقی (CF) بین تیمارهای مختلف آزمایشی هیچ گونه تغییری نداشت. قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی بین تیمارهای مختلف دارای اختلاف معنی داری بود (P <0.05). میزان بازماندگی در تمامی تیمارها 100 درصد بود. پارامترهای THC و DHC در تیمارهای تغذیه شده با سطوح مختلف دو ماکروجلبک S. cristaefolinm و G.pygmaea افزایش یافتند و بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری مشاهده شد و در بین جیره های مکمل شده با گراسیلاریا GL10 و در بین جیره های مکمل شده با سارگاسوم SA15 بهترین عملکرد را داشتند (P <0.05). آنالیز بافت شناسی روده نشان داد، در تیمارهای مکمل شده با 10درصد G.pygmaea طول میکروویلی ها و همچنین سطح جذبی میکروویلی های روده میگو نسبت به تیمار شاهد و سایر تیمارها افزایش یافته است، همچنین جیره های مکمل شده با 5 درصد S.cristaefolinm نسبت به تیمارهای 10 و 15 درصد در طول میکروویلی های روده اختلاف معنی داری مشاهده شد (P <0.05). درصد پایداری غذا در جیره های حاوی گراسیلاریا و سارگاسوم نسبت به تیمار شاهد اختلاف معنی داری داشتند (P <0.05). تیمارهای 15 درصدG.pygmaea