فاطمه نعمتی

دوره های آموزشی والدین (PTCs) و روش های به کار گرفته شده توسط والدین (PAWs) به والدین کودکان در خودمانده (ACs) کمک می کند تا روشی مؤثر تر را برای تقویت توانایی های زبانی فرزندان در خودمانده خود و کاهش سختی های آنها بکار گیرند. این مطالعه قصد دارد وجود دوره های آموزشی والدین (PTCs)، روش های به کار گرفته شده توسط والدین (PAWs) و تأثیر آنها بر یادگیری واژگان و بهبود زبان کودکان در خود مانده ایرانی را بررسی کند. در جهت جمع آوری اطلاعات در مورد تأثیر دوره های آموزشی والدین (PTCs) و روش های به کار گرفته شده توسط والدین (PAW) بر پیشرفت دانش واژگانی این کودکان مصاحبه ای نیمه ساختار یافته با والدین کودکان در خودمانده انجام شد. در راستای ارزیابی پاسخ های آنها از نرم افزارهای MAXQDA11 و SPSS نسخه 25 استفاده شد. مشخص شد که والدین کودکان درخودمانده هیچ دوره آموزشی والدینی (PTC) را نگذرانده اند ، اما برخی روش های به کار گرفته شده توسط والدین (PAWs) برای آموزش واژگان و ارتباطات به فرزندان خود پیدا کرده اند. بر اساس خود اظهاری شان ، کودکان در خود مانده تقریباً در 85? موارد پیشرفت واژگانی را نشان داده اند. این یافته ها به نقش محوری والدین در کمک به کودکان در خودمانده برای بهبود توانایی های زبانی شان اشاره می کند و نیازمند ابتکار عمل ذینفعان در جهت پر کردن شکاف موجود با طرح دوره های آموزشی والدین (PTCs) برای والدین ایرانی است.