فریبا سهرابی

اصطلاح حشره کش های جدید را می توان به دسته ای از حشره کش ها اطلاق کرد که با شیوه های نوین عمل می کنند. این حشره کش ها سمیت کمی برای پستانداران دارند و همچنین دارای ویژگی های سازگار با محیط زیست هستند. ترکیبات بسیاری وجود دارند که در دستة حشره کش های جدید قرار می گیرند و پس از برداشت محصول در انبار مورد استفاده قرار می گیرند. یک دسته از این ترکیبات، مواد بی اثر می باشند. نانوذرات گروهی از این مواد بی اثر هستند که در گیاهپزشکی به عنوان ذرات بسیار ریز که اندازة آن ها بین 1 و100 نانومتر است، تعریف می شوند. استفاده از نانوذرات به منظور محافظت از محصولات و همچنین کنترل آفات بهداشت عمومی به طور گسترده مورد بررسی قرار گرفته است اما تنها تعداد اندکی از نانوذرات قابلیت حفاظت از محصولات انباری را از خود نشان دادند. گروه دیگری از مواد بی اثر با اندازة بزرگ تر که در خانوادة وسیع نانوذرات قرار نمی گیرند، خاک دیاتومه و زئولیت ، کائولن و انواع مختلف مواد معدنی می باشند. در این مقاله به مرور برخی مطالعات انجام شده در زمینه کاربرد مهم ترین انواع مواد بی اثر به عنوان حشره کش به منظور پیشگیری و کنترل آفات در فرآورده های انباری پرداخته می شود.