فریبا سهرابی

کنترل حشرات و کنه های محصول انباری در تأسیسات انبارداری و فرآوری غلات تحت سلطه حشره کش های شیمیایی مصنوعی قرار گرفته است. در چند دهه گذشته نگرانی هایی در مورد استفاده از برخی از این سموم شیمیایی ایجاد شده است. بویژه، بخارات متیل-بروماید که معمولاً استفاده می شود، به عنوان یک ماده تخریب کننده ازن شناسایی و استفاده از آن ممنوع شده است. شواهدی نیز مبنی بر پیدایش مقاومت در برابر گروه های اصلی مواد شیمیایی مورد استفاده برای کنترل حشرات انباری وجود دارد. یکی از روش-های جایگزین برای کنترل حشرات و کنه های انباری، استفاده از عوامل کنترل بیولوژیک شامل ماکروارگانیسم ها (پارازیتوئیدها و شکارچیان) و میکروارگانیسم ها می باشد. این موجودات شامل عوامل بیماری زای حشرات (باکتری ها، قارچ های بیماریزای حشرات، باکولوویروس ها، تک یاخته ها) و نیز نماتدهای بیماریزای حشرات می باشند. مزایای اصلی این عوامل این است که به طور طبیعی وجود دارند و به دلیل ویژگی خاص خود حداقل خطرات را برای کاربران، مصرف کنندگان و محیط زیست به همراه دارند. آن ها در برنامه مدیریت تلفیقی آفات جا می گیرند و می توانند با سایر اقدامات کنترل نیز مورد استفاده قرار گیرند. نقطه ضعف اصلی این است که آن ها در مقایسه با حشره کش های شیمیایی متداول، کند عمل می کنند و همچنین اختصاصی بودن این عوامل ممکن است میزبان هدف و مراحلی از زندگی که تحت تاثیر قرار می گیرند را محدود کند. تحقیقات برای بررسی پتانسیل این موجودات برای کنترل حشرات و کنه های انباری در دهه گذشته افزایش یافته است و این یافته ها در زیر مورد بررسی قرار می گیرد.