غلامرضا عبدی

چکیده زمینه و هدف: گیاه پالایی با گیاهان بومی به دلیل مزیت­های زیاد و مقرون به صرفه بودن، یک فناوری نوظهور برای اصلاح خاک­های آلوده به مواد آلی و فلزات سنگین محسوب می­شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین کارآیی فرآیند گیاه پالایی در حذف پایرن و کادمیوم از خاک آلوده با استفاده از درخت کهور از مهر ماه 1400 تا 1401 در دانشگاه علوم پزشکی بوشهر انجام شد. مواد و روش­ها: در این مطالعه آزمایشگاهی نقش هر کدام از ماتریکس­های خاک رس، کود حیوانی و سورفکتانت آنیونی سدیم دودسیل سولفات و غیریونی توئین 80 با کشت درخت کهور به طور مجزا و تلفیقی در حذف پایرن و کادمیوم در غلظت­های 50 تا 200 میلی­گرم/کیلوگرم در بازه یک تا سه ماهه مورد بررسی و آنالیز قرار گرفتند. آنالیز نمونه­ها با دستگاه کروماتوگرافی گازی و جذب اتمی انجام شد. داده­های نهایی با استفاده از نرم افزار اکسل مورد بررسی قرار گرفت. یافته­ها: در مطالعه اخیر با گذشت زمان غلظت پایرن و کادمیوم در خاک رس واجد سورفکتانت و کود حیوانی در فرآیند گیاه پالایی به کمک درخت کهور کاهش یافت. با افزایش غلظت پایرن به ­ترتیب از 50 به 200 میلی­گرم/کیلوگرم، حداکثر راندمان حذف پایرن بین 43/85 و 55/57 درصد و با افزایش غلظت کادمیوم از 50 به 100 میلی­گرم/کیلوگرم، حداکثر راندمان حذف کادمیوم بین 68/83 و 80/67 درصد، در پایان ماه سوم حاصل شد. نتیجه­گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که از بین تقویت کننده­های مختلف، خاک های رسی حاوی کود حیوانی و سورفکتانت ها به­طور قابل توجهی باعث افزایش در اصلاح خاک های آلوده به کادمیوم و پایرن توسط گیاه پالایی می شود.