غلامرضا احمدی

اینترنت بسرعت در حالت تکامل به اینترنت اشیاء ) IoT ( بوده و میلیونها یا حتی تریلیونها ادوات لبه ای را بهم متصل خواهد ساخت، ادواتی که می توانند مقادیر قابل توجهی داده را با سرعت بالا تولید کنند و برخی از کاربردها نیازمند تاخیر خیلی کم می باشند. زیرساخت های ابری قدیمی به خاطر محاسبات مرکزی، ذخیره سازی و شبکه در تعدادی کمی از مراکز داده و به خاطر فاصله نسبتا طولانی بین ادوات لبه ای و مراکز داده دور دچارمشکلاتی شده اند. برای حل این مشکل، ابر و رایانش لبه ای راه حل نویدبخشی است که منابع نزدیک به ادوات IoT لبه ای با منابع ضعیف را فراهم کرده و اکوسیستم نوآوری IoT جدیدی را تغذیه می کند. چنین چشم اندازی توسط یک سری فناوری نوظهور از جمله مجازی سازی توابع شبکه ) NFV ( و شبکه نرم افزار محور ) SDN ( تحقق می یابد. در این مقاله پژوهشی، به بررسی منطق کلیدی، تلاشهای پیشرفته، فناوریهای کلیدی و موضوعات تحقیقی و کاربردهای IoT ذینفع ابر لبه ای می پردازیم.