غلامرضا احمدی

هوش مصنوعی (AI) یک اصطلاح کلی است که نشان دهنده استفاده از کامپیوتر برای مدلسازی هوشمند رفتار با کمترین مداخله است. AI با ابداع ربات ها آغاز شد. این اصطلاح از کلمه زبان چکی robota به معنی ماشین های زیست هم نهاد استفاده شده برای کار اجباری اشتقاق گرفته شده است. در این زمینه، میراث برجای مانده لئوناردو داوینچی، استفاده روبه رشد استفاده از جراحی به کمک ربات برای روش های ارولوژی و جراحی پیچیده است. دفتر ترسیم ربات های داوینچی به ابداع روبات ها کمک کرد. AI، که به عنوان علم و مهندسی ساخت ماشین های هوشمند تعریف می شود، به صورت رسمی در سال 1956 به وجود آمد. این اصطلاح برای طیف وسیعی از اقلام در پزشکی مانند رباتیک ها، عیب یابی های پزشکی، آمارهای پزشکی و بیولوژی انسان شامل امیک های امروزی قابل کاربرد است. AI در پزشکی، که هدف این مقاله است، دارای دو شاخه است: فیزیکی و مجازی. شاخه فیزیکی شامل رویکردهای انفورماتیک از مدیریت اطلاعات یادگیری عمیق برای کنترل سیستم های مدیریت سلامت، شامل ثبت سلامت الکترونیکی و راهنمای فعال پزشکان در تصمیمات درمانی آنها است. شاخه پزشکی از ربات ها برای کمک به بیماران کهن سال یا حضور در جراحی به بهترین نحو ممکن کمک گرفته اند. همچنین در این رشته از نانوربات ها استفاده می شود که یک روش جدید منحصربه فرد سیستم تحویل دارو است. پیچیدگی های اجتماعی و اخلاقی این روش ها نیازمند انعکاس بیشتر، اثبات کاربرد پزشکی آنها، ارزش اقتصادی، و توسعه استراتژیهای بین رشته ای برای کاربرد وسیع تر آنها هستند.