حسن آبین

در طول سال های اخیر، افزایش تقاضای تجارت جهانی منجر به بزرگتر شدن تجهیزات حفاری نفت و گاز در سازه های فراساحل و اندازه ی کشتی های کانتینربر شده است. افزایش در اندازه ی کشتی های کانتینربر، سبب افزایش در ضخامت ورق های فولادی مورد استفاده در ساخت بدنه گردید. ضخیم تر شدن ورق های فولادی، کاهش چقرمگی و افزیش شکست ناشی از تردی را به دنبال دارد و همچنین باعث جوشکاری سخت و افزایش وزن بدنه می شود. با توجه به ضخامت بالای ورق ها و بارگذاری بالای دینامیکی و استاتیکی در ناحیه ی گیردر عرشه بالایی بدنه نظیر بازشوی دریچه ها و ورق بالای آن، شکست ترد عاملی بسیار مهم می باشد که عمیقاً نیاز به تحقیق دارد. در حال حاضر، برای حل این مشکلات ، به منظور طراحی کشتی-های کانتینربر کلاس جدیدی از مواد با حداقل استحکام تسلیم N/mm2460 که فولاد YP47 نامیده می شود، در نظر گرفته شده است. این فولاد دارای مقاومت بالا و چقرمگی بالا می باشد که ساخت آن سبب بهبود قابلیت اطمینان از ساختار بدنه کشتی های کانتینربر غول پیکر که بطور قابل توجهی در برابر شکست های ترد، به واسطه ی کاهش ضخامت ورق ها و طراحی چیدمان مناسب ورق ها، جلوگیری می کند. به علاوه، اثر کاهش وزن این نوع فولاد همچنین به بهبود عملکرد سیستم رانش و راندمان بارگیری کالا کمک می کند.