هژبر دباغ

دیوار زنده به عنوان یکی از نوآوری های معماری سبز در دهه های اخیر، توجه بسیاری را به خود جلب کرده است. این سیستم که شامل پوشش گیاهی زنده بر روی سطوح عمودی ساختمان ها می شود، نه تنها زیبایی بصری و تنوع زیستی را افزایش می دهد، بلکه به بهبود کیفیت هوا، کاهش دمای محیطی و صرفه جویی در مصرف انرژی نیز کمک می کند. این مقاله با روش مرور روایتی به بررسی متغیرهای مختلفی که بر عملکرد دیوارهای زنده تأثیر می گذارند، از جمله انتخاب نوع گیاهان، سیستم های آبیاری و نگهداری، می پردازد. همچنین، مزایای اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی این فناوری بررسی شده و در مقابل، چالش ها و معایب آن نظیر هزینه های اولیه بالا، نیاز به نگهداری مستمر و محدودیت های اقلیمی نیز مورد ارزیابی قرار می گیرد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که با مدیریت صحیح متغیرها و تطبیق طراحی با شرایط محلی، دیوار زنده می تواند به عنوان راه حلی پایدار و موثر در ارتقاء کیفیت محیط زیست شهری به کار گرفته شود.