حیدر کشاورز

پیشرفت فناوری، امکان استفاده از شناورهای هوشمند بدون سرنشین برای اهداف داده برداری، مراقبت، گشت زنی و نظارت را فراهم آورده است. در بیست سال گذشته، کوشش های گوناگونی برای این کار انجام شده که برخی به نتیجه رسیده است (Elkaim, 2001) و (Sauze & Neal, 2008). موفق ترین آن ها شرکت آمریکایی SAILDRON است که توانسته نمونه های از آن را در سه کلاس متفاوت، به تولید تجاری برساند (Meinig et al. 2015). مرور جامعی بر کارهای انجام شده را می توان در (An et al. 2021) دید. در این پیشنهاده، طراحی مفهومی یک شناور هوشمند بی سرنشین و امکانسنجی ساخت آن در استان بوشهر می شود. اهداف این طرح به صورت زیر است: 1. بررسی جنبه های گوناگون شناور هوشمند بی سرنشین، شامل بدنه، بادبان، تامین و ذخیره انرژی، گردآوری، ارسال و دریافت اطلاعات، حسگرها، ناوبری و هوش مصنوعی متناسب با شرایط خلیج فارس 2. تعیین ویژگیهای کلی شناورشامل ابعاد کلی شناور و نوع بدنه و بادبان، دریامانی، سرعت، برد عملیاتی، نوع و میزان دادههای گردآوری شده، نرخ و شیوه ارسال و دریافت داده به ایستگاه زمینی دریایی و هوایی، سطح هوشمند سازی و تصمیمگیری خودکار 3. برآورد اقتصادی هزینه طراحی و ساخت یک نمونه از شناور در استان بوشهر و تعیین جدول زمانی مراحل انجام کار