حسن حبیبی

عسل ماده طبیعی شیرین است، که زنبور عسل آن را از شهد گل ها جمع آوری، عمل آوری و در کندو ذخیره می سازد. عسل دارای قدرت باکتریوسیدی و باکتریواستاتیک میباشد که اکثرا خاصیت ضد میکروبی عسل را مربوط به فالونوئیدها ( فالنولها و دی هیدرو فالونول ها) میدانند. عسل بر روی طیف وسیعی از باکتری ها حدود 60 گونه اعم از هوازی و بی هوازی، گرم منفی و مثبت تاثیر دارد. ارزیابی های آزمایشگاهی نشان دهنده آن است طیف وسیعی از میکرواورگانیسم های موثر در عفونت زخم ها توسط عسل مهار می شوند. توانایی عسل در ممانعت از رشد باکتری، حتی در مواردی که داروهای ضد باکتریایی رایج موثر نبوده اند، در گزارشات زیادی مورد تاکید قرار گرفته است و حتی بعضی از محققین خاصیت ضد باکتریایی عسل را بیش از الکل می دانند. ترکیبات موجود در عسل مانند فلاونوئیدها و اسید آروماتیک با حمله به سیتوپلاسم باکتری منجر به از دست دادن یون های پتاسیم و آسیب های ناشی از تحریک اتولیز سلولی و افزایش نفوذ پذیری غشاء باکتری منجر به از دست دادن ظرفیت باکتری برای سنتز ATP می شود و همین امر موجب مهار باکتری می گردد. تاثیر ضد باکتریایی عسل با ذخیره سازی برای مدت طولانی از بین می رود.