سید حامد معراجی

اتصالات تیر به ستون در سازه های فولادی به طور معمول با فرض صلب کامل یا مفصل ایده آل طراحی می شوند.روند ایده آل سازی رفتار اتصالات، موجب سهولت مراحل آنالیز و طراحی خواهد شد اما پاسخ بدست آمده با پاسخ سازه واقعی تطابق چندانی ندارد.در واقع بیشتر اتصالات تیر به ستون، رفتاری مشابه اتصالات نیمه صلب دارند.در این مقاله، یک نوع اتصال تیر به ستون فولادی که اتصال از طریق ورق جان می باشد، در 64 حالت مختلف و با تاکید بر تغییر ابعاد هندسی ورق(ارتفاع، عرض و ضخامت)، مدل شده است و به روش المان محدود و تحلیل استاتیکی غیر خطی، با استفاده از برنامه آباکوس، رفتار دورانی مدلها بررسی شده است. منحنی های لنگر- دوران به عنوان مهمترین پارامتر مشخصه اتصال در تحلیل و طراحی انتخاب شده است. نتایج نشان می دهد افزایش ابعاد ورق اتصال سبب افزایش درصد گیرداری اتصال می شود به طوری که افزایش ارتفاع ورق بیشترین تاثیر را دارد. همچنین درصد گیرداری اکثر مدلها بین 20 تا 90 می باشد که نشان دهنده نیمه صلب بودن اتصال مورد نظر می باشد.