حسین مهتدی

ادبیات تطبیقی امروزه نه تنها از مرزهای سیاسی، زبانی، ملی و فرهنگی فراتر می رود، بلکه به دنبال گشودن افق های جدید فکری است. به عبارت دیگر ادبیات تطبیقی نه تنها به دنبال ایجاد ارتباط و گفتمان با دیگر رشته های علوم انسانی است بلکه درصدد ایجاد مفاهمه میان فرهنگ های مختلف است، پویایی خاص ادبیات تطبیقی آن را قادر کرده که هماهنگ با تحولات فکری زمان خود حرکت کند، حرکتی که در ادبیات ملی و قومی کمتر به چشم می خورد. بررسی ادبیات تطبیقی و تأثیر آن بر فرهنگ ها و تمدن هایی که دارای پیوندهای عمیق فرهنگی هستند امری ضروری است و موجبات ارتقای فرهنگ و تمدن ملل مسلمان را در سطح بین المللی فراهم می آورد. وجود اشعار حماسی، داستان ها، پندها، حکمت ها و ترجمه ها در میان ملت های کهن و همچنین وجود آثار زیادی در زمینه ادبیات تعلیمی در ادبیات جهان زمینه های مشترک ارزشمندی برای گفتگوی میان فرهنگ ها و تمدن های این ملت ها است، ادبیات تطبیقی در قالب داستان نویسی، مقامه نویسی، تاریخ نویسی، سفرنامه نویسی و ترجمه توانسته است تأثیر بسزایی در فرهنگ و تمدن ملت ها داشته باشد. نگارنده در این مقاله بر آن است تا با استفاده از این آثار ادبی و با روشی توصیفی- تحلیلی به گوشه ای از جایگاه ادبیات تطبیقی در میان فرهنگ ها و تمدن ها اشاره شود.