حسین مهتدی

این پژوهش، روش توصیفی-تحلیلی و نظریه ژرار ژنت را به کار می گیرد و به سؤال اصلی پژوهش؛ چگونه گزاره های زمان، وجه و صدا و تکنیک های آنها در رمان های فاتن المر به نام "الخطایا الشائعة"، "ممرات"، و"حدیثنی عن الخیام"، و"غبار 1918" بر اساس نظریه ژرار ژنت متجلی شده است، پاسخ می دهد. نتایج این پژوهش بیانگر این است که زمان پریشی از طریق ترکیب تکنیک های آینده نگری وگذشته نگری نمایان می گردد؛ این موضوع به وضوح در رمان های “حدثینی عن خیام” و “ممرات” مشخص است. نویسنده برای ایجاد تضاد بین مدت زمان گفتاری و مدت زمان طبیعی بر حذف دوره های زمانی تکیه می کند و این امر به وضوح در رمان “ممرات” که روایت آن از طریق نامه ها انجام می گیرد، نمایان می شود. تکنیک تداوم یک پس زمینه تاریخی مختصر ارائه می کند که رویدادها را به بحران های جاری مرتبط می کند، درحالی که تکنیک خلاصه گویی به خلاصه کردن رویداد های شدیدا دردناک و مهم کمک می کند. علاوه بر این، تکنیک توقف ها فرصت هایی را برای تأمل در مورد هویت و وابستگی افراد، فراهم می کنند، در حالی که تکنیک حذف امکان تمرکز بر رویدادهای محوری را فراهم می کند. اثرگذاری تکنیک صحنه، در نمایش مستقیم رویدادها نهفته است که اهمیت لحظات مؤثر را افزایش می دهد. اگرچه رمان “ممرات” از نظر تکنیک "صحنه" کمبود دارد، اما استفاده فراوان در رمان “حدثینی عن خیام” از صحنه ها عمق تجربه خواندن را تقویت می کند. همچنین بسامد تکنیک های توالی و تکرار و مفرد در ایجاد ریتمی می افزاید که رمان را متمایز کرده و رنج شخصیت ها را از زوایای مختلف بازتاب می دهد. فاتن المر از تکنیک فاصله گذاری برای روشن سازی شکاف میان راوی و داستان استفاده می کند. او تکنیک های زاویه دید داخلی و خارجی را برای تقویت تعامل بین خواننده و روایت به کار می برد. فاتن المر در آثار داستانی اش از سبک حکایت درون حکایت برای ایجاد تقابل در دیدگاه ها استفاده می کند، که این اجازه را به خواننده می دهد که ابعاد پنهان رویدادها و شخصیت ها را از طریق تداخل تاریخ شخصی با روایت کشف کند. نقش ارتباطی در رمان های فاتن المر با حمایت از مسئله فلسطین و گرایش های عربی اش نمایان می شود، درحالی که نقش شاهد بودن را برای انتقال رویدادها از طریق راوی که گاهی شاهد و گاهی درگیر داستان است، همانگونه که در رمان“غبار 1918” و “ممرات” است، به کار می