حمیدرضا نوریزدان

نخل خرما اهمیت زیادی در تغذیه انسان و صنایع دارویی دارد و یکی از محصولات صادراتی ایران می باشد. به دلیل محدودیت ها و موانع موجود در روش های ازدیاد سنتی هم چون تفرقه شدید صفات، دوره نونهالی طولانی و احتمال 50 درصدی تولید پایه نر استفاده از فن آوری های جدید مانند کشت بافت جهت افزایش سریع، بازدهی بالا و تولید گیاهانی همسان با والد و دارای قدرت رشد بهتر لازم می باشد. اما از ان جایی که قریب به اتفاق درختان آلوده به بیماری های درونی هستند، ریزنمونه های مورد استفاده پس از مدتی در محیط کشت آلوده می شوند. این آلودگی ها از شایع ترین عوامل از بین رفتن گیاهان در شرایط درون شیشه ای است. لذا کنترل آلودگی های درونی در محیط کشت بافت از عوامل حیاتی در موفقیت ریز ازدیادی است. آنتی بیوتیک ها مهمترین کنترل کننده آلودگی های میکروبی به شمار می روند. آزمایشی به منظور کنترل آلودگی درونی باکتریایی نخل خرما انجام شد. در این تحقیق از آنتی بیوتیک های پنی سیلین، جنتامایسین و استرپتومایسین در غلظت های صفر، 50، 100 و 150 میلی گرم بر لیتر و سه ترکیب تنظیم کننده رشد مختلف شامل NAA, IAA, Kinو 2ip استفاده شد. پس از یک ماه درصد کنترل آلودگی درونی باکتریایی بررسی شد. نتایج نشان داد اختلاف معنی داریبین میزان آلودگیو نوع آنتی بیوتیک و نیز سطوح مختلف غلظت آنتی بیوتیک در سطح 1 درصد وجود دارد. مشاهده شد که آنتی بیوتیک پنی سیلین در غلظت 100 میلی گرم در لیتر و در ترکیب هرمونی 1/0 میلی گرم در لیترNAA به همراه 2/0 میلی گرم در لیترIAA و 2/0 میلی گرم در لیتر2ip، هم چنین آنتی بیوتیک جنتامایسین در غلظت 100 میلی گرم در لیتر و آنتی بیوتیک استرپتومایسین در غلظت 50 و 100 میلی گرم در لیتر بیشترین درصد کنترل آلودگی درونی را داشته اند.هم چنین نتایج نشان داد که اختلاف معنی داری بین ترکیب تیمارهای مختلف تنظیم کننده های رشد وجود ندارد.