حبیب رستمی

امروزه شبکه های بی سیم اقتضائی و حسگر به یکی از زمینه های پژوهشی مهم تبدیل شده اند. این شبکه ها چالش های زیادی دارند که به اختصار می توان به مساله ترافیک داده، مصرف انرژی و امنیت اشاره کرد. حل مساله انتقال داده و ترافیک در این دست شبکه ها با استراتژی های مختلفی امکان پذیر است و یکی از مهم ترین لایه های شبکه جهت تحقق این هدف، لایه شبکه و فرایند مسیریابی بسته ها است. در بین شبکه های حسگر موجود، شبکه های حسگر صوتی زیرآبی چالش های مضاعفی را در رابطه با محدودیت منابع انرژی و باتری ها تجربه کرده اند. آنچه در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است، بهبود کارائی یک شبکه حسگر زیرآبی متراکم مبتنی بر پروتکل های مسیریابی با جلورانی بردار محور است که با انجام ناحیه بندی عمق توانسته ایم ضمن حفظ نرخ تحویل بسته در حد مطلوب، میزان مصرف انرژی را کاهش دهیم تا در نهایت با ایجاد ثبات در وضعیت ترافیکی، طول عمر شبکه بهبود یابد. خروجی های شبیه سازی به وضوح ثابت می کنند که در پروتکل های پایه ای استفاده شده که اغلب مناسب شبکه های متراکم هستند، بعد از اعمال سیاست ناحیه بندی، انرژی مصرفی شبکه کاهش می یابد و نیز این کاهش در تراکم های بالاتر، بیشتر است.