حسین سلیمی

نگرش دقیق و عمیق شاعران و آگاهی آنان از آثار روانی و فیزیولوژیک رنگ ها، جلوه ای نمادین به مقوله ی رنگ بخشیده است. نتایج تامّلات و ژرف اندیشی ها در زمینه های نمادین رنگ ها در ا شعار شاعران معاصر، خود، مبیّن همین مدعّاست و از این تاّملات برمی آید که گسترده ترین حوزه ی نمادپردازی رنگ ها، علاوه بر جنبه های زبان شناختی، بلاغی و هنری، جامعه و فضای حاکم بر روزگار شاعران و تجربه های سیاسی و اجتماعی آنهاست که از آن می توان به عنوان برترین خصیصه ی شعری نسبت به مقوله ی رنگ نام برد. سید حسن حسینی؛ شاعر متعهد و انقلابی است که هم به دوره ی قبل از انقلاب و هم به نسل بعد از انقلاب اسلامی تعلق دارد و بدیهی است که بن مایه های نمادین رنگ ها در شعر او به شرایط اجتماعی و سیاسی و فرهنگی مربو باشد. البته نمی توان دلایل استفاده ی نمادین سید حسن حسینی از رنگ ها را تنها در شرایط محیطی و تاریخی محدود دانست چرا که او با آگاهی ها و استعدادهای فراوان هنری و پشتوانه های قوی فرهنگی و نیز دارا بودن ذوق سرشار در شاعری، به دلایل دیگری نیز به سمت و سوی استفاده ی نمادین از رنگ ها کشانیده شده است که از جمله ی آنها می توان به مقوله ی زبان شناختی و ایجاد آشنا زدایی و بیگانه سازی زبان شعر خویش اشاره کرد. در این مقاله برآنیم تا کارکردهای نمادین و بلاغی رنگ ها را با استفاده از روش آماری و شیوه ی توصیفی- تحلیلی مورد بررسی قرار دهیم. کلیدواژگان: ادبیات مقاومت و پایداری، آشنایی زدایی، نماد، رنگ، سید حسن حسینی.