حسین سلیمی

ازآنجاکه مهم ترین ویژگی سبکی و هنری شعر حافظ، استفادۀ اعجاب انگیز او از ایهام و انواع آن و به ویژه ایهام تناسب است، محققان بسیاری کوشیده اند تا با استخراج شواهد ایهام و انواع آن در شعر او، لایه های معنایی و رمز وارگی زبانی او را به تصویر بکشند. ازجمله پژوهشگرانی که درزمینۀ شعر حافظ، مطالعات عمیق و گسترده ای انجام داده و آثار ارزشمندی را در این حوزۀ دشوار، به جامعة ادبی و علمی تقدیم نموده است، محمد راستگو است. از جمله آثار راستگو؛ کتاب، «مهندسی سخن در سروده های حافظ» است که در سه دفتر گردآوری شده است. دفتر نخست، به نام «در پی آن آشنا»، شامل سه گفتار در بارۀ زبان و بیان هنری حافظ است. نویسنده در این کتاب، کوشش کرده است تا شگردهای هنری حافظ را برای دست یابی به هندسۀ استوار و خلل ناپذیر سخن خویش بازنماید. این مقاله کوشش دارد تا ضمن تأیید یا نقد توضیحات راستگو ذیل ابیات که در پیوند با شگردهای هنری حافظ آورده شده است، نکات و مطالب دیگری نیز در جهت تکمیل و تبیین ظرفیت های بیشتر هنری شعر حافظ و به ویژه ابیات موردنظر، مطرح نماید. روش پژوهش، کتابخانه ای و اسنادی است.