حسین سلیمی

تصویرسازی و تخیل از بن مایه های بنیادین شعر به شمار می آید؛ به گونه ای که می توان آن را عامل جداکننده شعر از نثر انگاشت. به سخن دیگر، تخیل، جان مایه شعر است. ایجاد تحول در کلام غیرادبی و تبدیل آن به سخن مخیل فرایندی است که با کمک ابزارهای بلاغی چون تشبیه، استعاره و... شکل می گیرد. تصویر که انعکاس اندیشه ها، عواطف، احساسات، باورها، اعتقادات، ویژگی های شخصیتی و درونیات شاعر است، دستمایه انتقال مضامین گوناگون به خواننده است. از ویژگی های شعر رشیدیاسمی، علاوه بر سادگی و روانی و برخورداری از احساسات ظریف و تخیلات عمیق، تصویرسازی های او با پدیده های محیطی و عینی است؛ به صورتی که شاعر، درک و دریافت های شاعرانه اش را از جهان به مخاطب نشان می دهد و باقدرت تخیل، در مفاهیم و امور عادی زندگی متصرف می کند. نگاه دقیق و موشکافانه او به محیط و پدیده های اطراف و عناصر طبیعت سرشار از زیبایی های خود، یکی از ویژگی های بارز شعر یاسمی به حساب می آید در این مقاله نگارنده کوشیده است به تحلیل و بررسی تصاویر موجود در اشعار رشید یاسمی بپردازد. رشید یاسمی از نخستین شاعرانی بود که لزوم تجدد در شعر فارسی را پذیرفت و کوشید که رنگ تازه ای به سخن خود بدهد. شعر او در چهارچوب گرایشی از نو سنت گرایی آغاز می شود. این مقاله با شیوه توصیفی – تحلیلی و با ابزار کتابخانه انجام شده است.