حسین سلیمی

ادبیات پایداری، به منظور پایداری و مقاومت در برابر آنچه آزادی و اختیار انسان را سلب می کند یا موقعیت و خواست های اجتماعی و فردی شخص را به مخاطره می اندازد پدید می آید. در ایران سابقة ادبیات پایداری بسیار طولانی است؛ اما در دهه های اخیر باتوجه به رشد چشمگیر و تکامل ادبیات پایداری شاهد ورود شاعران بیشتری به عرصة شعر پایداری هستیم. از طرفی؛ وجود اتفاقات و جریان های تاریخی مهم در دهه های اخیر در کشور ایران ازجمله انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، پیش زمینة اصلی برای بسط و گسترش این شاخه از ادبیات بوده است؛ براین اساس، هدف این پژوهش شناسایی شاعران فعال در حوزة شعر پایداری در استان بوشهر و نقد و تحلیل ساختاری و محتوایی اشعار این شاعران است. روش انجام این پژوهش به صورت توصیفی، تحلیلی و بر اساس داده های کتابخانه ای بوده و شاعران استان بوشهر بر اساس سابقة فعالیت و چاپ آثار خود، به چهار دهه 60، 70، 80 و 90 تقسیم شدند. برای دستیابی به یافته های پژوهش هر شاعر، عناصر و مؤلفه های شعری، ازجمله عاطفه، اندیشه، زبان، موسیقی و محتوا موردبررسی قرار گرفت و مثال هایی در این زمینه آورده شد؛ نتایج پژوهش نشان داد که ورود جریان های تاریخی بر ادبیات پایداری بوشهر تأثیر مستقیم داشته و دست آوردة ادبیات پایداری نیز می تواند تصویرگر مسائل و مشکلات اجتماعی، سیاسی و غیره باشد. البته این موضوع به همت و احساس همدردی شاعران و احساس مسئولیت آن ها در قبال مسائل و مشکلات جامعه و قرار گرفتن در زمرة شاعران شعر پایداری است. استان بوشهر باتوجه به سابقة دیرینة خود در زمینة پایداری و مقاومت یکی از استان های جنوبی پرچم دار در حوزة شعر پایداری است که در دهه های مختلف تاریخی بعد از انقلاب اسلامی، شاعران این استان، همراه و همگام با دیگر شاعران سرزمینمان، آثاری ارزشمند را درزمینه پایداری سروده و خلق کرده اند.