میلاد جهانگیری

بسیاری از سازه های موجود، که چند دهه ی پیش ساخته شده اند، هنوز در حال استفاده، ولی رو به خراب شدن هستند. بهعنوان مثال می توان به حدود 30 الی 50 درصد از زیر ساخت های آمریکا، مانند پل ها، راه آهن و مدارس اشاره کرد، که ازلحاظ سازه ای دچار خسارت شده و نیاز به تعمیر دارند. بنابراین، شناسایی بموقع خسارت، پایش و تحلیل سازه ی آسیب دیدهبه منظور ایمنی آن، امری حیاتی است. تکنیک ها و روش های بسیاری برای ارزیابی غیر مخرب سیستم های سازه ای وجوددارند. این روش ها با توجه به داده های مورد استفاده، به روش های شناسایی دینامیکی و استاتیکی طبقه بندی می شوند.هدف از این روش ها، تنظیم پارامتر های مدل تحلیلی یا عددی، به گونه ای است که با داده های تحلیلی و اندازه گیری شدهمطابقت داشته باشند. خسارت سازه ای به عنوان تغییر در پارامترهای سازه ای که اثر نامطلوبی بر عملکرد سازه دارند، مطرحمی شود. خسارت به عنوان هر گونه انحراف در هندسه ی سازه یا خصوصیات مصالح که ممکن است باعث تنش، جابجایی ویا ارتعاشات نامطلوب در سازه شود، تعریف می گردد. این نقاط ضعف و انحراف ممکن است به دلیل ترک، پیچ و مهره یشل، جوش منقطع، خوردگی، خستگی و ... ایجاد شوند. بر این اساس، در مقاله حاضر قصد بر آن داریم که با مدلسازی یکتیر به رفتار دینامیکی آن بپردازیم و سرانجام با کمک تکنیک بهینه سازی تک هدفه، پایش سلامت سازه انجام گیرد.