سیدجواد حسینی

در جهان در حال توسعه، سرطان به عنوان یکی از عوامل اصلی مرگ ومیر، به یکی از بزرگ ترین چالش های علوم پزشکی و دارویی تبدیل شده است. محیط زیست دریایی به عنوان یک منبع غنی از فرآورده های طبیعی با کاربردهای درمانی گسترده، مورد توجه است. بسیاری از پپتیدهای زیست فعال و دپسی پپتیدهای با توانایی و پتانسیل ضد سرطانی، از موجودات دریایی مختلف نظیر تونیکات ها، اسفنج ها، نرم تنان و دیگر ارگانیسم های دریایی استخراج شده اند. آن ها می توانند ترکیبات پیچیده ضد توموری تولید نمایند که به مراتب، مؤثرتر از ترکیبات موجود می باشند. برخی از این پپتیدهای دریایی تحت مراحل مختلف کارآزمایی های بالینی هستند. آن ها، متابولیت های ثانویه حاصل از این موجودات می باشند. بر طبق مطالعات مختلف، پتانسیل ضد سرطانی آن ها، عمدتا ناشی از عملکرد آنتی اکسیدانی، ضد تکثیری و ضد جهش آن ها است. این پپتیدهای کشف شده از موجودات دریایی، با مکانیسم های مختلفی چون آپوپتوزیس، تأثیر بر توازن توبولین– میکروتوبول (ضد میکروتوبول)، مهار رگزایی، ضد تکثیر و سیتوتوکسیک، موجب تحریک مرگ سلولی می گردند. تحقیقات بیشتری بر روی حالات واکنش این ترکیبات بر روی چرخه سلولی و یا آپوپتوز سلول های سرطانی ضروری است. آینده دارو، از آن دریاست و دریا سهم عمده ای را در کشف داروها و به ویژه داروهای ضد سرطان، خواهد داشت.