سیدجواد حسینی

تولید موجودات با ویژگی های برتر همیشه جزء اهداف بشر بوده است. یکی از راه های دست یابی به این هدف بیوتکنولوژی است. بیوتکنولوژی از طریق تولید موجوداتی با رشد بیش تر، مقائم تر به شرایط حاد و عوامل بیماری زا زمینه نیل به این هدف را مهیا می کند و کشورهای بیانی یکی از کلیدی ترین ابزار در جهت تولید موجودات تراریخت است و مهم ترین جزء این ابزار پروموتر بکاررفته در آن است. پروموتر است که مشخص می کند چه زمان با چه قدرتی آنزیم RNA پلیمراز به DNA متصل شود. در حوزه آبزی پروری بیش ترین توجه به سمت پروموترهای ویروسی و پستانداری معطوف شده بود اما با گذشت زمان و بررسی های بیشتر نقص این پروموترها در حوزه ابزی پروری نمایان شد و محققین رو به پروموترهای با ننشاء دریایی آوردند. پروموترها بتااکتین یکی از گزینه های مطرح در این حیطه است. این پروموتر سبب بیان بالای بتااکتین از میگوی ببر سبز با استفاده از روش های SemiAFLAP، RS-PCR، mRS- PCR وPCR Inverse امکان سنجی شد. DNA ژنومی با استفاده از روش هایی از قبیل CTAP، TES و Delaportaو همین طور با استفاده از کیت های تجاری استخراج شد. این پژوهش نشان داد که روش های RS-PCR و mRS- PCR چندان امیدوار کننده نیست. با استفاده از روش PCR Inverse قطعه ای به طول 350 جفت باز به دست آمد اما پس از آنالیز توالی آن مشخص شد در پایین دست پروموتر قرار دارد. با تغییراتی در روش SemiAFLAP قطعه طویل تری حاصل شد که حدود 500 جفت باز داشت. در این روش ابتدا DNA ژنومی با استفاده از سه آنزیم B، H و S مورد هضم قرار گرفت. در ادامه اداپتورهای این سه آنزیم به جایگاه های مربوطه متصل شدند. در PCR دور اول روی ژل آگارز باند واضحی در محدوده 500 جفت بازی مشاهده گردید. این نتیجه با استفاده از PCRآشیانه ای تأیید شد. توالی های بدست آمده از سه نمونه تعیین توالی شدند و با استفاده از نرم افزار بلاست همولوژی آن ها بررسی گردید که نتایج بلاست نمونه ها نشان داد که دو توالی با پرومتر بتااکتین L.vannamei همولوژی دارند.