سیدجواد حسینی

بررسی کارآیی سلول های انسولین ساز حاصل از تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی در سنجش میزان گلوکز و ترشح وابسته به غلظت گلوکز انسولین هدف: از آن جا که سلول های انسولین ساز حاصل از تمایز سلول های بنیادی نمی توانند به میزان سلول های بتا جزایر لانگرهانس در تنظیم ترشح وابسته به غلظت گلوکز انسولین موثر باشند، شناخت عوامل موثر بر این فرایند ضروری به نظر می رسد. لذا این مطالعه به بررسی تغییرات بیان Glut2، ENO1، IGF-IR و Glucagon درسلول های انسولین ساز حاصل از تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی اختصاص یافته است. روش ها: سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی در یک پروتکل 14 روزه با کاربرد نیکوتین آمید و ITS به سلول های انسولین ساز تمایز یافتند. توانایی تولید انسولین با روش رنگ آمیزی DTZ تایید شد. غلظت انسولین و گلوکاگن با روش الایزا تعیین شده و میزان بیان ژن های Glut2، ENO1 و IGF-IR با روش real time PCR اندازه گیری شد. نتایج: رنگ آمیزی با DTZ وجود گرانول های ترشحی انسولین را در سلول های انسولین ساز تایید کرد. سلول های تمایزیافته در مقایسه با سلول های تمایز نیافته به طور معنی دار انسولین و گلوکاگن بیشتری ترشح می کردند. میزان بیان ژن Glut2 و IGF-IR در گروه به طور معنی دار بالاتر از سلول های تمایز نیافته بود. در حالی که میزان بیان ژن ENO1 در دو گروه تفاوت معنی دار نداشت. نتیجه گیری: سلول های انسولین ساز به دست آمده، از توانایی جذب طبیعی گلوکز، انجام گلیکولیز و ترشح وابسته به غلظت گلوکز انسولین در شرایط آزمایشگاه برخوردار هستند.