محمدامیر کاکی زاده

دانشکدۀ هنر و معماری دانشگاه خلیج فارس بوشهر، یکی از نمونه معماری­ هایی است که با هدف میان­ افزایی و احیای بافت تاریخی این منطقه ایجاد شده است. فضاهای باز و نیمه ­باز در عمارت­ های تاریخی بوشهر، از عناصر تأثیرگذار و چشمگیر در معماری این منطقه به شمار می­ روند؛ بنابراین با بررسی این عناصر در بناها، تا حد زیادی می­ توان الگوهای معماری این منطقه را مورد بررسی قرار داد. نگارندگان در این تحقیق، با هدف آشنایی با رویکردهای معماری بومی در فضاهای باز و نیمه ­باز بافت تاریخی بوشهر، به چگونگی حفظ این الگوها در معماری و شهرسازی امروزی پرداخته­ اند. در این راستا این تحقیق به مقایسه ­ی تطبیقی تفاوت­ ها و تشابهات در معماری فضا­های باز و نیمه­ باز در نمونه­ های بومی بافت تاریخی و نمونۀ الهام گرفته شده از آن می­ پردازد. تحقیق حاضر به صورت کیفی و به روش توصیفی تحلیلی، 10 نمونه از بناهای شاخص بافت تاریخی بوشهر را با ساختمان میان ­افزای دانشکدۀ هنر و معماری خلیج فارس، مورد مطالعه قرار داده است. مطالعات اسنادی درراستای تنظیم ادبیات تحقیق، بررسی پیشینۀ موضوع و مطالعۀ اولیه پیرامون معماری تاریخی بوشهر، صورت گرفته و مطالعات میدانی با استفاده از مصاحبه و مشاهده در جهت بررسی نمونه­ های مطالعاتی، به کار گرفته شده است. یافته­ های تحقیق نشان داد که در طراحی فضا­های باز و نیمه ­باز ساختمان میان­ افزای دانشکدۀ هنر و معماری، ازنظر عملکردی و هندسی الگوبرداری صحیحی از عمارت­ های تاریخی بوشهر، صورت گرفته ­است اما ازنظر برخی ویژگی­ های ظاهری مانند به کارگیری مواد و مصالح و تناسبات، این الگو­برداری یکسان نیستند و شکل و شمایل امروزی­ تری نسبت به عمارت­ های تاریخی به خود گرفته است.