امین کشاورز

این پژوهش به بررسی ظرفیت باربری پی های نواری بر روی شیبهای دوخطی خاکی مسلح شده با ژئوسنتتیک تحت بارگذاری استاتیکی پرداخته است. استفاده از ژئوسنتتیک به عنوان روشی نوین برای تقویت خاک، به دلیل ویژگی های منحصر به فرد آن در افزایش مقاومت کششی و کاهش تغییرشکلها، در مهندسی ژئوتکنیک اهمیت ویژه ای دارد. در این تحقیق، تأثیر پارامترهایی مانند تعداد، فاصله و عمق لایه های ژئوسنتتیک، همچنین متغیرهای هندسی مانند زاویه و ارتفاع شیب و ویژگی های مکانیکی خاک، از جمله زاویه اصطکاک داخلی و وزن مخصوص خاک، بر ظرفیت باربری و پایداری شیبها بررسی شده است. نتایج مدلسازی عددی با شرایط یکسان نشان می دهند که با انتخاب نسبت بهینه عمق لایه ژئوگرید به عرض پی، برای شیب مسلح شده معمولی در نسبت 0.4 و برای شیب مسلح شده دوخطی در نسبت 2.5، میانگین حد بالا و پایین ظرفیت باربری حدود 2.6 درصد افزایش می یابد. این بهبود جزئی ظرفیت باربری در شیب دوخطی، در کنار کاهش حجم خاکریز و صرفه جویی اقتصادی و اشغال فضای کمتر، از مزایای این روش محسوب می شود . در این پژوهش، به جای تکرار رویکردهای مرسوم که تنها به افزایش تعداد لایه های ژئوسنتتیک می پردازند ، روشی برای تعیین نحو ه چیدمان مؤثر لایه ها در شیبهای دوخطی ارائه شده است. نتایج نشان میدهد که بهره گیری همزمان از هندسه ی خاص شیب و طراحی مناسب موقعیت و عمق لایه ها، می تواند موجب بهبود عملکرد باربری پی، کاهش نشست و کنترل تمرکز تنش در ناحیه بارگذاری شود. ویژگی متمایز این تحقیق در آن است که با بررسی رفتار ترکیبی شیب دوخطی و خاک مسلح شده، نسبتهای بهینه ای برای طراحی ارائه می دهد که ضمن ارتقاء عملکرد ژئوتکنیکی، از افزایش غیرضروری هزینه های اجرایی نیز جلوگیری می کند.