خداداد بحری

در کنار ادبیات رسمی هر ملت، غالبا ادب عامه نیز در هر جامعه و دوره ای وجود داشته است. این نوع از ادبیات، که گاه از آن به فولکلور (Folklore) تعبیر می شود، زایید? ذوق طبقات عوام جامعه است که از آن طریق افکار و احساسات خود را به شکلی ساده و بی آلایش بیان می کنند. نویسنده در این جستار تلاش دارد که ادبیات عامه استان بوشهر را برای آگاهی از میزان و چگونگی استفاده از صور خیال مطالعه نماید. برای این منظور کتاب ادبیات عامیانه استان بوشهر نوشته عبدالله رضایی را که بخش قابل توجهی از ادبیات بومی استان را در خود جای داده است، برگزیده است و به بررسی فنون بیانی تشبیه، مجاز، استعاره و کنایه های موجود در آن اشعار پرداخته است. شیوه ای که نویسنده برای انجام تحقیق خود برگزیده است روش توصیفی- تحلیلی است. از نتایج تحقیق آن است که هر چند همه فنون بیانی را در این اشعار می توان یافت، فنی که بیشتر از دیگر فنون به کار گرفته شده، تشبیه است. این تشبیه ها غالبا ساده هستند و خواننده کمتر با تشبیه های پیچیده مانند تشبیه تمثیل یا ضمنی مواجه می شود. استعاره ها نیز بیشتر استعاره های مصرحه هستند که دلالت بر سادگی فکر و خیال سراینده دارد.