علی اکبر کیانی

جهان در موج چهارم انقلاب تکنولوژی آماده رویارویی با یک تحول عظیم شده که هوش مصنوعی، نانوتکنولوژی، کوانتوم و ... را دربرمی گیرد. هوش مصنوعی می تواند یک «دنیای پسا حقیقت» ایجاد کند که احتمالاً متقاعد کردن مردم به روایت های نادرست را آسان تر می کند، این امر از بسیاری جهات مخرب خواهد بود. عصر جدید، علیرغم دستاوردهای متعددی که برای بشر به ارمغان آورده، مسبب مضرات ناخواسته ای شده که احساس پوچی و نیز حس نامطلوب بیگانگی، از جمله آنهاست. در عصر سرگشتگی بشر، پرسش های مهمی از این دست باز باید پرسیده شوند: ما که هستیم؟ با توجه به چیزهایی که درباره علم، خدا، سیاست و مذهب می دانیم و آنچه هنوز نمی دانیم، درباره مفهوم زندگی امروز چه می توانیم بگوییم؟ علم گرایی و کنار گذاشتن دین از معادلات عقلی یکی از دوره های مهمی است که غرب طی کرده و پس لرزه هایش به جامعه ما رسیده است. در این میان اجتماع زنده و تاریخمند معنوی از پس سده ها خود را به انسان امروز می نمایاند و همچون ریسمانی آویخته وی را از دل این گرداب خروشان به ساحل آرامش می طلبد. آنچه که در آرامش دین و معنابخشی به پدیده سترگ حادثه حسینی و اربعین دیده می شود ملجایی برای نجات انسان امروز گرفتار در بند تکنولوژی و روایت های مصنوعی است. همانطور که پیامبر (ص) فرمودند: «اِنَّ الٌحُسَین مِصٌباحُ الٌهُدی وَسَفینَهُ النَّجاه» ، پیام خاص امام حسین به انسان در همه اعصار که اگر دین ندارید لااقل آزاده باشید یعنی به بیان امروز آن مقهور و فریفته دنیای معوج و روایات تصنعی نشوید. این مهم رسالت ما که در کار بزرگداشت حسین (ع) و ائمه اطهار هستیم را دشوار می نماید که اقتضای نیازهای نسل جدید برای اکتشاف ابعاد معرفتی ایشان را جدی تر بگیریم.