علی اکبر کیانی

در میان جامعه دانشگاهی علوم سیاسیِ حال حاضر کشور تردیدی وجود ندارد که نظام آموزشی این رشته در وضعیت مطلوبی به سر نمی برد. طی یکی دو دهه اخیر، بارقه های این وخامت دیده شده و به تدریج صاحب نظران شروع به آسیب شناسی و پیشنهاد راه حل هایی برای بهبود احوال کرده اند. تغییر در سرفصل دروس و کاربردی تر کردن آن ها و توجه حاکمیت به پذیرش اهمیت به کارگیری این رشته در استخدام های خود و درنهایت تشویق پژوهشگران این حوزه به کاهش نقد ساختاری و تلاش برای کمک به سامان امور سیاسی کشور از آن جمله بوده اند. با همۀ این دغدغه های دلسوزانه به نظر نمی رسد که تأثیر مهمی در تغییر افق تاریک رشته ایجاد شده باشد. در این مقاله ضمن مطالعۀ این روند نگران کننده به عنوان شاخصی از وخامت وضعیت کاربردی این رشته، به بررسی آخرین بستر اشتغال فارغ التحصیلان تحصیلات تکمیلی یعنی جذب هیئت علمی سال 1400 در دانشگاه های کشور پرداخته می شود. با ارزیابی آمار استخراجی از فراخوان جذب وزارت علوم در دانشگاه های معین و مقایسه با سایر اعلام نیازهای همان واحدها و البته با رشته های هم رده در سایر دانشگاه ها به این واقعیت می رسیم که شرایط این رشته در حال حاضر وخیم ترین وضع را میان رشته های علوم انسانی دارد و کلیّت آن هم در ایران کنونی در مُحاق است.