علی اکبر کیانی

وابستگی سازمان های کوچک و بزرگی که امروزه در سطوح ملی و بین المللی حاضر بوده و به فعالیت می پردازند به تکنولوژی روزآمد و دانش متعالی آشکار است. از طرفی در مناسبات بین المللی نظام جهانی شکل گرفته که موید سازوکارهای نوین و بدیع در رابطه با این سازمان ها برای بازیگری موثر و سرآمدی است. در این بستر نیاز سازمان به آخرین ابزارها و دانش موجود برای تحقق این موفقیت توام با الزاماتی دیگر گردیده که از مقدورات آن کاسته و محذورات را می افزاید. سازمانی که طرح استراتژیک خود را نهادینه نموده و تاکتیک های مدیریتی و اقتصادی خود را در راستای آن پیاده می نماید به واسطه فقدان توان لازم برای ایجاد یا پیشبرد دانش فنی ملزم و متعهد به خرید و وارد نمودن آن به مجموعه خود است. این رویکرد باعث وارد نمودن همزمان و یا تحمیل منویات صاحب اولیه آن کالا یا خدمات و همچنین نظام حاکم بر این مناسبات است که سازمان هدف را در مضیقه قرار می دهد و با چالش مواجه می سازد. در این تحقیق ما ضمن تحلیل و معرفی شاخص های نظام گسترده تر جهانی شکل گرفته در عصر جهانی شدن که بستر این بده بستان هاست، به کیفیت نیاز سازمان به ورود تکنولوژی اشاره کرده و در قسمت اصلی به روندی می پردازیم که طی آن سازمان ها – بخصوص سازمان های بزرگ از آن جمله کشورها- برای سرآمدی بایستی در پیش گیرند تا از محذورات تحمیلی کاسته و مقدورات آنها در راستای طرح استراتژیک سازمان افزایش یابد.