خسرو محمدی

زمینه: تریکومونیازیس یکی از شایعترین بیماریهای ادراری- تناسلی در جهان میباشد. خط اول درمان این بیماری داروی مترونیدازول است که با توجه به وجود گزارشات مختلف از بروز مقاومت داروئی و عوارض جانبی نسبت به این دارو، تحقیقات برای یافتن داروی جدید ضروری به نظر میرسد. کورکومین مادهای زرد رنگ است که از زردچوبه به دست میآید و دارای مشتقات مختلفی بوده که اثرات ضد سرطانی و آنتیاکسیدانی آن گزارش شده است. در پژوهش حاضر اثر کورکومین و مشتقات آن بر تریکوموناس واژینالیس مورد بررسی قرار گرفته است. دی استیل کورکومین ،BDMC مواد و روشها: از کورکومین خالص، کورکومین با خلوص 17 و 37 درصد، بیس دی متوکسی کورکومین و گالیوم کورکومین In)CUR( ایندیوم کورکومین 9 ،VO)DAC( وانادیل دی استیل کورکومین 2 ،VO)CUR( وانادیل کورکومین 2 ،DAC ،277 ،477 ، تهیه شد. تعداد 471 تریکوموناس واژینالیس در هر چاهک میکروپلیت 31 خانهای در مجاورت غلظتهای مختلف 97 Ga)CUR(9 177 و 177 میکروگرم بر میلیلیتر در گلیسیرین کورکومین و مشتقات آن اضافه کرده و به مدت 21 ساعت در دمای 91 درجه سانتیگراد ،177 استفاده گردید و تمامی تستها 9 بار تکرار شدند. برای )MTT( انکوبه شد. برای سنجش میزان کشندگی غلظتهای مختلف کورکومین از تست ویرایش 41 استفاده شد. SPSS تجزیه و تحلیل دادهها از نرمافزار دی استیل کورکومین ،BDMC ضد تریکومونایی کورکومین با خلوص 17 و 37 درصد، بیس دی متوکسی کورکومین IC یافتهها: میزان 50 و گالیوم کورکومین In)CUR( ایندیوم کورکومین 9 ،VO )CUR( وانادیل دی استیل کورکومین 2 ،VO)CUR( وانادیل کورکومین 2 ،DAC 113 میکروگرم بر میلیلیتر بهدست آمد. اثرکشندگی این ترکیبات بر / 114 و 4 ،141/1 ،121/9 ،199/2 ،114 ،177 ، به ترتیب، 197 Ga)CUR(9 41 درصد حاصل گردید. ،29/9 ،24 ،41 ،27/9 ،24 ،43 ،99/ نیز به ترتیب 4 )vero( روی سلولهای نتیجهگیری: کورکومین با خلوص 37 درصد دارای بیشترین اثر ضد تریکومونایی بوده و گالیوم کورکومین دارای کمترین اثر سایتوتوکسیک بر میباشد. با توجه به نتایج بهدست آمده، به نظر میرسد استفاده از کورکومین با فرمولاسیون لوسیونی و به صورت موضعی vero روی سلولهای میتواند در درمان بیماران مبتلا به تریکومونیازیس مؤثر واقع شود.