سید مجید هاشمی

در این پایان نامه سنتز یک شبکه پلیمری حاوی نانوذرات نقره ارایه می شود. از پلیمرهای کربوکسی متیل سلولز و کیتوسان با منشا طبیعی ، ارزان و زیست سازگاراستفاده شد. زنجیر ه های این پلیمرها با داشتن گروه های عاملی مناسب می توانند با برهم کنش هایی از نوع یونی و پیوند هیدروژنی شبکه ای برای بارگذاری و تثبیت نقره ایجاد کنند. برای افزایش پایداری این شبکه پلیمری از گلوتارآلدیید بعنوان اتصال دهنده عرضی استفاده شد. محلول هایی با درصد های مختلف گلوتارآلدیید (5 /0، 1، 2-v/v) استفاده و سه کامپوریت پلیمری پایدار در آب سنتز شد. مقدار گلوتار الدئید می تواند بر توانایی کامپوزیت ها در جذب آب اثر بگذارد که در این میان، کامپوزیت بهینه شده با گلوتار الدئید 5/0% جذب آب بهتری از خود نشان داد. از این کامپوزیت برای تهیه نانو کامپوزیت های حاوی نقره استفاده شد. ابتدا یون های نقره درون شبکه بارگذاری شد و سپس از دو احیا کننده سدیم بورهیدرید شیمیایی یا عصاره طبیعی جلبک قهوه ای سیستوسیرا برای احیای یون های بارگذاری شده استفاده شد. کامپوزیت های حاصل با روش های XRD، SEM، FT-IR و EDS مشخصه یابی شدند. براساس آنالیز XRD، برای نانوکامپوزیت تهیه شده با استفاده از عصاره جلبک، بلورهای نانوذرات نقره با اندازه متوسط 17 نانومتر نتیجه شد، در حالیکه در طیف XRD نانو ذرات نقره تهیه شده توسط سدیم بورهیدرید، پیک های مشخصه نانوذرات نقره بطور مجزا مشاهده نشد، که می تواند بخاطر کوچک بودن اندازه ذرات نقره باشد. بر اساس آنالیز EDS درصد وزنی نقره در کامپوزیت سنتز شده با عصاره جلبک و سدیم بورهیدرید، به ترتیب 23و 5/11 درصد می باشد. نقشه های رنگی به دست آمده از سطح هر دو کامپوزیت نشان دادند که نانوذزات نقره در بستر شبکه پلیمری بخوبی پراکنده شده اند.