مصطفی دهقانی

زمینه: پایداری ازدواج یک سازه در روابط زناشویی است که به عنوان باقی ماندن قانونی رابطه ازدواج دریک خانواده (عدم وجود انحلال یا طلاق) در طول زمان تعریف می شود. هدف: پژوهش حاضر با هدف پیش بینی پایداری ازدواج بر اساس تمامیت خواهی زوجی،عملکرد جنسی و قدرت ایگو زنان در دو گروه دارای زندگی زناشویی پایدار و ناپایدار در استان فارس انجام شد. روش شناسی: روش پژوهش حاضر همبستگی و از نوع پیش بین بود. جامعه ی آماری این پژوهش زنان متاهل استان فارس در سال1402 بودند که از بین آن ها 300 نفر به صورت در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های بی ثباتی ازدواج ادوارز، جانسون و بوث (MII) ، پرسشنامه تمامیت خواهی زوجی سی و اسلنی (APS-R) ، عملکرد جنسی(FSFI) ،پرسشنامه قدرت ایگو (PIES) بودند. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که تمامیت خواهی زوجی، عملکرد جنسی و قدرت ایگو شده عضویت گروهی زنان را در دو گروه با زندگی زناشویی پایدار و زندگی زناشویی ناپایدار پیش بینی می کند. نتیجه گیری: بنابراین باتوجه به یافته های این پژوهش می توان به اهمیت و تاثیر تمامیت خواهی زوجی، عملکرد جنسی و قدرت ایگو در پیش بینی پایداری زندگی زناشویی اشاره کرد. این نتایج می تواند به مشاوران و روانشناسان کمک کنند تا در مشاوره با افرادی که بی ثباتی زندگی زناشویی را تجربه می کنند به تاثیرگذاری این عوامل و ارائه ی مداخلات و آموزش های لازم در این زمینه بپردازند.