مهدی محمدی

آلودگی فلزات سنگین به طور مستقیم روی آبزیپروری دریایی مانند پرورش میگو تأثیر منفی میگذارد. فلزات سنگین انباشته شده در بدن میگو می تواند از طریق زنجیره غذایی به انسان منتقل شود. در این تحقیق غلظت فلزات سنگین مس، روی و نیکل بافت عضله میگوی پا سفید غربی ( Litopenaeus )vannameiمزارع پرورشی سایتهای ریگ، حله و دلوار استان بوشهر تعیین گردید. غلظت فلزات سنگین توسط دستگاه جذب اتمی اندازهگیری شد. نتایج نشان داد که تفاوت معنیداری بین غلظت فلزات روی و نیکل بافت عضله میگو در سایتهای ریگ، حله و دلوار وجود داشت. بیشترین غلظت مس در سایت دلوار، روی در سایت ریگ و نیکل در سایت حله به ترتیب 65/21±3/33 ،12/21±2/12و 3/22±2/28 (میکروگرم بر گرم وزن خشک) مشاهده شد. نتایج مقایسه غلظت فلزات در بافت عضله میگو با استانداردهای WHO ،FDAو FAOنشان داد که فلز نیکل موجود در بافت عضله از لحاظ سلامت انسانی از سطح مجاز مصرف انسانی بیشتر بوده و نیاز به نظارت بیشتر دارد