مهدی محمدی

خلاصه مدیریتی: استان بوشهر با دارا بودن موقعیت و مزیت های ژئواستراتژیک در کشور و منطقه و مرز دریایی طولانی با خلیج فارس به عنوان یک منبع استراتژیک در صنعت شیلات محسوب می شود. به دلیل شکل گیری و ایجاد بنگاه های کسب و کار در بخش های مختلف زنجیره تولید اعم از تولید، فرآوری و آبزی پروری تا صادرات ماهیان حرام میگو ، می توان صنعت شیلات را به عنوان یکی از مزیت ها و فرصت های سرمایه گذاری در استان بوشهر تلقی کرد. این صنعت با توجه به ظرفیت های درآمدزایی و ارزآوری، بازده اشتغال زایی بالا نسبت به میزان سرمایه گذاری، شیوه تولید کاربر به جای سرمایه بر، اشتغال گروه های محروم و آسیب پذیر به ویژه زنان، یکی از صنایعی است که می تواند در توسعه اقتصادی کشور و توزیع منافع اقتصادی نقش ارزشمندی را ایفا نماید و به همین لحاظ موردتوجه مدیران اقتصادی در سطح ملی و سطوح استانی قرارگرفته است. روندهای بین المللی صنعت آبزیان طبق گزارش رسمی فائو 2020 ، تولید جهانی آبزیان در سال 2018 به حدود 179 میلیون تن رسید و ارزش کل فروش آن 401 میلیارد دلار تخمین زده شده است، از این میزان 82 میلیون تن با ارزش 250 میلیارد دلار ناشی از تولیدات حاصل از آبزی پروری است. از میزان کل تولیدات، 156 میلیون تن برای مصرف انسان مورد استفاده قرار گرفت. بیش از 5/61 درصد کل 7378 میلیون تن تولیدات آبزی پروری جهان به میزان 4/45 میلیون تن مربوط به کشور چین می باشد هند، اندونزی، ویتنام و بنگلادش در رتبه های دوم تا پنجم قرار دارند. نروژ به عنوان برترین کشور (عمدتاً تولیدات ماهی در قفس) رتبه ششم دنیا، سپس شیلی رتبه هفتم دنیا و نخست قاره آمریکا و رتبه هشتم به برترین کشور آفریقایی یعنی کشور مصر و ایران با تولید 320147 تن در رتبه هفدهم دنیا و نخست خاورمیانه قرار دارد. در میان کشورهای خاورمیانه پس از ایران ترکیه با 234 هزار تن و پاکستان با 148 هزار تن به ترتیب در رتبه 21 و 25 دنیا قرار دارند. مطابق اخرین آمارهای رسمی فائو 2020 نشان می دهد میزان مصرف جهانی آبزیان از 1961 تا 2017 با میانگین سالانه 1/3 درصد افزایش یافته است، این رقمی تقریباً دو برابر رشد سالانه جمعیت جهان (6/1 درصد) برای مدت مشابه بالاتر از سایر غذاهای پروتئینی (گوشت ، لبنیات ، شیر و غیره) که سالانه 1/2 درصد افزایش یافته است. سرانه مصرف غذاهای دریایی از 9 کیلوگرم در سال 1961