مهدی محمدی

در این تحقیق محتویات روده میگوی پاسفید (Litopenaeus vannamei) در استخرهای خاکی در منطقه دلوار بوشهر در طی یک دوره پرورش 113 روزه با نمونه برداری در فواصل 15 روز بررسی گردید. نتایج نشان داد غذای مصنوعی (کنسانتره) بیشترین درصد وزنی روده (روده پیشین, روده میانی و روده پسین) را داشت و سپس به ترتیب دتریت, زئوپلانکتون, فیتوپلانکتون و درشت کفزیان حضور داشتند. درشت کفزیان در محتویات روده لاروها در آغاز دوره پرورش در حالیکه سایر اقلام غذایی در تمام دوره پرورش مشاهده شد. بیشترین حضور دتریت ها در لاروهای 26 و 40 روزه بود و بالاترین میزان فیتوپلانکتون ها در روزهای پایانی دوره درلاروهای 86 روزه بدست آمد. زئوپلانکتون ها در تمام دوره پرورش در بخش های روده تقریبامقادیر یکسان داشت در حالیکه درشت کفزیان فقط در لاروهای 26 روز دیده شد و در روده پیشین و میانی بیشترین بودند. میانگین بیشترین درصد شاخص پری در روده پیشین (0.95%) و کمترین میزان آن در روده پسین (0.20%) بدست آمد. رنگ قهوه ای- سبز در بخش ها مختلف روده غالب بودکه می تواند دلیل بر مصرف تولیدات طبیعی موجود در استخر باشد. این مطالعه نشان داد که میزان زیادی از غذای مصرفی میگوی پاسفید از طریق تولیدات طبیعی استخرها تامین می شود. همچنین, دتریت ها و پلانکتون ها در پرورش میگوی پاسفید اهمیت فراوانی دارد.